2 نکته مهم در خصوص صلاحیت دادگاه صلح در دعاوی ملکی

گروه وکلای سحابی، وکیل دعاوی ملکی

1- در خصوص بحث افزایش وکاهش خواسته چند نکته مهم وجود دارد. اول بایستی بدانیم افزایش وکاهش خواسته چیست؟زمانی که شما به عنوان خواهان دعوی در مسیر رسیدگی به دعوی تصمیم می گیرید خواسته خود را بیشترویا کمترکنید،بایستی یکسری قواعدومقررات آن را رعایت نمایید. مهم ترین قاعده در این مبحث زمان افزایش و کاهش خواسته است که در مورد افزایش خواسته،زمان تعیین شده تا پایان اولین جلسه رسیدگی است ورویه بدین صورت است که تا پیش از امضای صورتجلسه و پیش از پایان اولین جلسه رسیدگی،امکان افزایش خواسته وجود دارد،پس از پایان آن دیگر نمی توان قائل به افزایش بود.

دوم اینکه در مورد کاهش خواسته چنین قاعده ای نیست و کاهش خواسته در تمام مراحل دادرسی امکان پذیر است. حال آنکه در دادگاه صلح،دعوی را مطرح کردید وبا توجه به اینکه صلاحیت این دادگاه مشخص و محدود است و اینکه دادخواست شما براساس این نصاب دراین دادگاه مطرح شده است ناگهان در میانه راه عامدا و یا سهوا متوجه می شوید که باید خواسته خود را افزایش دهید وبه عنوان خواهان تمایل به افزایش خواسته داشته باشید وهمین افزیش،موجب خارج شدن دعوی از صلاحیت این دادگاه شود،در این حالت چه اتفاقی ممکن است برای دعوی شما پیش آید؟

در این فرض دو حالت متصور است: یا رئیس وقاضی دادگاه صلح با توجه به اینکه مناط صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است،ضمن پذیرش افزایش خواسته،می پذیرد که بدان رسیدگی نماید و یا اینکه بسته به مورد اساسا نمی پذیرد به دعوی رسیدگی کند.

راهکاری که به عنوان وکیل برای شما دراین حالت می توانم پیشنهاد کنم این است که به جای افزایش خواسته،اقدام به طرح دعوی مجزا کنید و نه اینکه همان خواسته را افزایش دهید. البته این در صورتی امکان پذیر است که صلاحیت ذاتی خواسته شما برای همان دادگاه متصور باشد.

نکته دیگر در مورد کاهش خواسته:

در این مورد همانطور که بیان شد،در تمام مراحل دادرسی امکان پذیر است. اگر شما دعوی را دردادگاه عمومی مطرح نمودید چرا که صلاحیت آن به دادگاه عمومی منتهی می شد،لیکن پس از مدتی در روند رسیدگی خواسته خود را کاهش دادید و خواسته کاهش یافته از صلاحیت دادگاه عمومی خارج و در صلاحیت دادگاه صلح قرار گرفت تکلیف چیست؟

این موضوع اختلافی است. برای این فرض،نظریه مشورتی وجود دارد که این نظریه در سال 1399 و درزمان حکومت قانون قدیم شورای حل اختلاف تنظیم شده است که به موجب آن اگر در دادگاه خواهان،خواسته خود را کاهش داد و خواسته از صلاحیت دادگاه خارج شد،در این حالت دادگاه نباید به اعتبار شورای حل اختلاف قرارعدم صلاحیت صادر کند زیرا به موجب ماده 26 قانون آئین دادرسی مدنی مناط صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است،لیکن در این نظریه مشورتی در ادامه آمده است که اگر به هر دلیلی قرار عدم صلاحیت صادر شد،شورا مکلف به رسیدگی است چرا که شورا به موجب قانون حق مخالفت با دادگاه را ندارد. اما در خصوص دادگاه صلح این تکلیف به تبعیت وجود ندارد و در صورت حدوث اختلاف این چنین حل اختلاف بادادگاه تجدیدنظر استان است. این مطلب نشان اختلافات گاه و بیگاه میان دادگاه ها با یکدیگرو شورا با دادگاه ها است. به موجب قانون جدید قطعا اختلافاتی میان دادگاه صلح و دادگاه عمومی هم به وجود خواهد آمد. آگاهی از موارد بالا،در این مسیر راهگشاست.

2)طرح چند خواسته در دادخواست:همانطور که در مطلب پیشین بیان شد،اصل استقلال خواسته به معنای این است که هر خواسته مستقلا تعیین کننده صلاحیت است بنابراین بایستی مجزا به آن نگاه کرد و نمی توان مجموع خواسته ها را در تعیین صلاحیت تعیین کننده دانست. پس اگر شما خواسته ای که در صلاحیت دادگاه عمومی است با چند خواسته مطرح کردید که در صلاحیت دادگاه صلح است با عدم صلاحیت مواجه خواهید شد. البته اگر شما چند خواسته را در دادگاه عمومی حقوقی مطرح نمایید و یکی از آنها در صلاحیت دادگاه صلح باشد،بسته به مورد و در صورتی که مهم ترین خواسته آن دادخواست،در صلاحیت دادگاه عمومی باشد به همگی در همان دادگاه رسیدگی خواهد شد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *